Als we dan beetje bijgetrokken zijn besluiten we om te gaan kanoën. Thuis in Nederland leek ons dat wel een tof idee, om toch ook wat van de prachtige natuur te zien hier.
Dus vol goede moed rijden we het terrein van PaddlingCenter op. Jep, ik zie het water en de kanos al liggen. Hmm... oke, ik kan dit, ben geen schijterd, wat kan er nou helemaal gebeuren? Zo groot zijn die alligators toch zeker niet, "ALS" we er al eentje tegenkomen uiteraard.
Oke, we rekenen een kano ritje voor 2 uur af. "Hebben jullie al eens in een kano gezeten?" "uh ja, maar toen zaten er geen snakes of gators in het water..." "Oke, prima dus, off you go"
En huppetee, die kerel duwt ons zo het water in. Weg zijn we..
Na paar meter peddelen vraagt Mike zich hardop af of we niet misschien wat instructies hadden moeten krijgen hoe te handelen als er iets gebeurd ofzo?
Hmmm... we hebben in elk geval een life-jacket aan, en er hangt een fluitje aan...
Ik zit voorop de kano, Sem in het midden en Mike achterop. Niet fijn om voorin te zitten, ik kan het water helemaal overzien en zie dan ook allemaal bewegingen en luchtbelletjes enzo... Het water is donker, dus eigenlijk zie je niks. Ben er nog niet over uit of dat nu juist wel of niet fijn is.
Net op het moment dat ik probeer te genieten van de mooie natuur spot ik iets aan onze rechterkant. "Mike, is dat een alligator daar?" wijs ik.
"Uhm, ja echt wel, vet man, kom beetje dichterbij peddelen" zegt ie gewoon.
"Uhm nou denk het niet" zeg ik terwijl ik achteruit peddel en Mike juist vooruit peddelt. Lichtelijk hysterisch spatteren we rond. Oke, toch maar even een foto maken dan. Ik maan iedereen tot doodse stilte en absoluut geen beweging te maken. Ik kak in mijn broek bijna maar de fotos zijn mooi!
Zweet gutst ons aan alle kanten van het lijf, but we survived!
We kanoen verder en komen nog een paar mooie schildpadden en vogels tegen. Geen gators meer, maar dat maakt de angst niet minder.
Ook de volle zon en het life vest maken het niet makkelijker, maar thank God zien we dan eindelijk weer het startpunt. Van Mike en Sem had dit veel langer mogen duren, maar ik heb weer genoeg avontuur gehad voor vandaag.
Op naar de Mall, er moet van schrik toch nog wat geshopt worden :-)
We rijden dus naar de Florida Mall waar we heerlijk bijkomen in de airco, zoooo fijn!
We wandelen heerlijk rond en doen her en der een winkeltje, kopen wat, kijken wat, nemen een ijsje.
Dan is het etenstijd en Sem bedenkt dat het wel een goed plan is om sushi te gaan eten, want we zijn tenslotte maar 1x 15jaar getrouwd :-)
Nou daar kunnen wij niks tegenin brengen en rijden we dus weer naar Hokkaido. We zijn inmiddels bekenden...Onderweg hebben we de grootste lol, nouja vooral Mike en Sem kunnen er geen genoeg van krijgen om mijn hysterie in de boot na te doen. Nou en....
Het eten smaakt weer heerlijk! We rijden daarna naar huis, om vervolgens bij de poort van onze community een bericht te zien hangen waarop staat dat er een beer gesignaleerd is op het terrein.
Jahaaaa dat zal wel hoor. Komen al jaren in Florida, nog nooit iets over beren gehoord.
Thuis hebben we er lol om; misschien heeft iemand gewoon een grote rottweiler ofzo gezien. "Die domme toeristen"
Toen nog niet wetend wat we de volgende dag zouden zien..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten